De stad Digoin is vanuit het oosten de poort naar de Charolais.
Het is een mooie oude stad in het zuidwesten van de Bourgogne, liggend aan de Loire,
met in het centrum de Notre-Dame de la Providence waar een ooievaarspaar iedere zomer een nest op de toren heeft.
In de 19e eeuw worden veel kerken in de Charolais gerestaureerd.
Dit is nodig omdat de meeste kerken in een staat van verval verkeren.
Andere kerken worden uitgebreid vanwege de toename van de bevolking
of men bouwt een nieuwe kerk ter vervanging van de oude kerk.
De Notre-Dame-de-Providence in Digoin is samen met de Sacré-Coeur in Charolles,
een van de mooiste nieuw-romaanse kerken uit deze tijd.
Beide kerken zijn het bezoeken meer dan waard is.
Oude Romaanse kerk van Digoin
Hugues, de graaf en bisschop van Chalon-sur-Saône schenkt in de 11e eeuw een kerk aan Digoin, deze kerk wordt gewijd aan saint Georges (Joris). Het is een typisch Romaanse kerk, met een vierkante klokkentoren, halfronde traveeën en gebeeldhouwde kapitelen.
Bij de kerk ligt een begraafplaats en een kleine kapel gewijd aan onze-lieve-vrouw van Barmhartigheid. Het zijn vooral zeelieden die hier komen.
Deze kerk is tijdens de Franse Revolutie nogal beschadigd, van de vier klokken, overleeft er slechts één. Alleen de klok die het hele uur slaat, blijft slaan. In het geheim bleven de kerkbezoekers de eredienst beoefenen.
In mei 1868 stemt de gemeenteraad van Digoin in met de sloop van de oude kerk. In maart 1869 wordt de laatste mis in de oude kerk gevierd, nog dezelfde maand wordt begonnen met de sloop van de kerk.
Een nieuwe kerk voor de stad
In de tweede helft van de 19e eeuw vervangt het bisdom van Autun 220 te klein geworden Romaanse kerken. Ook in de Charolais zijn veel kerken inmiddels te klein voor het groeiend aantal bewoners. Zo is in Digoin de kerk Saint Georges niet meer toereikend. Deze kerk werd in het jaar 1000 gebouwd voor 200 gelovigen. Inmiddels heeft de stad 3000 inwoners. De oude kerk, hoewel in de 17e eeuw gerestaureerd, is bovendien in slechte staat. In 1864 erkent het gemeentebestuur de noodzaak voor een nieuwe kerk, maar de financiële middelen ontbreken.
De toenmalige pastoor Etienne Lapalus spant zich tot het uiterste in om een nieuwe kerk voor zijn parochie te realiseren. De nieuwe kerk mag echter niet lijken op de vele neo-gotische kerken van architect Berthier die op dat moment in de regio gebouwd worden. De kerk van Digoin moet iets heel bijzonders worden.
Notre-Dame de la Providence van Digoin
Architect van de Notre-Dame de la Providence
Delle Jogna uit Charolles moet de architect van de nieuwe kerk worden. Jogna komt met een ontwerp dat doet denken aan de grote kerken van Vezelay en Le Puy, die opvallen door de afwisseling van grijze volvische stenen en witte kalksteen in de boog van de beuken en decoratie motieven aan de buitenkant. De gebruikte stenen voor de kerk in Digoin komen onder andere uit de steengroeve van Palinges.
Romaans-Byzantijnse stijl
Deze kerk wordt grotendeels op het oude gebouw neergezet. Het wordt een kerk in Romaans-Byzantijnse stijl.
Al snel staan de nieuwe buitenmuren, gevolgd door de zuilen met hun kapitelen, en de deuren met hun timpanen.
Op 15 februari 1867 ontvangt priester Etienne Lapulus, de vicaris van de kerk, een mysterieuze, anonieme brief met de post. De briefschrijver laat merken dat hij of zij weet heeft van het gebrek aan financiële middelen, maar door het opdragen van de kerk aan de Notre-Dame-de-la-Providence zou dit goed komen. Lapulus gaat vol vertrouwen aan de slag.
Op 1 mei 1869 zegent de bisschop van Autun de eerste steen van de nieuwe kerk. De nieuwe priester Henri financiert de voortzetting van de bouw door de verkoop van twee van zijn drie landgoederen.
In 1891 is het werk al voltooid en wordt de kerk op 7 juni 1892 door kardinaal Parreaud, de bisschop van Autun, ingewijd met de naam Saint-Georges.
Pas in 1946 ontvangt kanunnik Rolland vanuit Rome een antwoord dat de kerk onder bescherming van Notre-Dame-de-la-Providence (onze Vrouwe van de Voorzienigheid) valt.
Gedesoriënteerde kerk
De kerk gaat gedesoriënteerd gebouwd worden: in de noord-zuidlijn in plaats van de doorgaands gebruikte oost-westlijn.
De torens
De klokkentoren en de toren aan de linkerzijde worden pas in 1936 gebouwd. Om de symmetrie te realiseren, komt er in 1958 een rechtertoren bij
Tympanen van de kerk
De tympanen en kapitelen van de gevel zijn relatief recent, want ze zijn tussen 1976 en 1978 gebeeldhouwd, dit gebeurde op initiatief van pater Rhéty. De plaatselijke kunstenaar Michel Bouillot wordt gevraagd de ontwerpen voor de drie tympanen te maken. De beeldhouwer Pierre Griot uit Cluny mag ze vervaardigen.
De kerk heeft drie tympanen: boven de hoofdingang staat de bruiloft te Kana afgebeeld, op de andere tympanen zijn de roep van God en de Emmaüsgangers verbeeld. In het keramiekmuseum van Digoin vind je een verkleind model van het tympaan.
Tympaan Bruiloft te Kana met Alexandre Dumaine
Het hoofdtympaan boven de middelste deur heeft aan de rechterkant een opvallend figuur: de figuur van een kok.
Het is een eerbetoon aan de grote chef-kok Alexandre Dumaine, geboren in Digoin en een van Frankrijks grootste gastronomen uit de 20e eeuw. Hij wordt hier opgevoerd als ‘maitre’ op de bruiloft te Kana. Dumaine was chef-kok van het drie-sterren restaurant in Saulieu in de Côte-d’Or, in het oosten van de Bourgogne. Alexandre Dumaine heeft de bijnaam ‘ Roi des Cuisiniers’ gekregen. Vanaf zijn pensioen was Dumaine weer inwoner van Digoin.
Tympanen van de Emmaüsgangers en de Roep van God
De roep van God verwijst naar de gelijkenis van de bruiloftsgasten, de Emmaüsgangers naar ‘het banket van nieuwe tijden’. Zo is de bruiloft het gezamenlijk thema en staat het symbool voor de omgang van God met mensen.
Glas-in-loodramen
Onderstaand glas-in-loodramen verbeelden de Notre-Dame-de-la-Providence en Saint Georges, de eerste beschermheilige van de parochie.
Saint George (sint Joris) verslaat hier de demon, in de apocalyptische vorm van de draak, een legende die hem tot ridder maakt die de prinses bevrijdt.
De keuze van heiligen die staan afgebeeld in glas-in-loodramen in kerken zijn vaak een eerbetoon aan lokale figuren die voor de christelijke gemeenschap of de stad hebben gewerkt. Zo is het glas-in-loodraam dat Saint-Etienne voorstelt, een eerbetoon aan de devotie van priester Etienne Lapalus.
Hergebruik van de materialen
Tegelijk met de bouw van de église de Notre-Dame-de-la-Providence wordt in de Rue Saint-Nicolas (tegenwoordig Rue Maynaud) met de planken een kerk gebouwd met dezelfde afmetingen als de oude kerk aan de Place de l’Église.
bronnen
Informatieborden in de Notre-Dame
Digoin; Fabien Genet
